داستان کوتاه

داستان کوتاه

داستان کوتاه

داستان کوتاه

داستان کوتاه

ادبیات داستانی فارسی
داستان کوتاه
داستان بلند
رمان
رمان عاشقانه
عاشقانه
نویسندگی خلاق
Lovely story
#داستان_کوتاه #رمان-عاشقانه #رمان-مجازی #رمان-رایگان

تبلیغات
Blog.ir بلاگ، رسانه متخصصین و اهل قلم، استفاده آسان از امکانات وبلاگ نویسی حرفه‌ای، در محیطی نوین، امن و پایدار bayanbox.ir صندوق بیان - تجربه‌ای متفاوت در نشر و نگهداری فایل‌ها، ۳ گیگا بایت فضای پیشرفته رایگان Bayan.ir - بیان، پیشرو در فناوری‌های فضای مجازی ایران
آخرین نظرات
  • 26 September 23، 20:38 - نویسندگی خلاق
    عالی
  • 24 September 23، 16:47 - داستان کوتاه ادبی
    عالی ی

    ماجرا از جایی شروع شد که...‌.‌
    ژانا    بجای  تماشای  مسابقات  والیبال لیگ بانوان  روسیه     ، پذیرفت که  یک  فیلم  وحشتناک  ببینیم ‌  .    

تازه فیلم به جای خوبش رسیده بود و  شخصیت ترسناک  داشت از تلویزیون خارج می‌شد و بیرون می اومد  که...... 
برق  رفت .  داستان نویسی

توی دلم  چند فحش  آبدار  به   تیر چراغ  برق  و  سایر بستگانش دادم  و  در  همون  تاریکی    ژانا  گفت  که   تا برق  بیاد    یکم  براش  از  خاطرات  خنده دار   خودم  نقل  کنم      و  خب  من  با اینکه  یه  سایه های  بلندی  روی  ديوار  در حال  رفت و آمد  میدیدم   شروع  کردم  براش  از  پیرمرد ژاپنی  تخت کناری  در   هایپیدو‌ هایپیتال‌ ¹ پاریس  توی منطقه ۱۷   تعریف  کردن،     و اینکه اون  کم حرف و مسن بود   ، چیزهایی رو گفته  بود که به‌ من بر  خورده  بود   چون می‌گفت  که  خودشون یعنی ژاپنی ها  به  سطح  بالاتر و ششم از  تمدن  دارن دست پیدا  میکنن  ، یعنی  از  مصرف گرایی  در اومدن  و همگی  فعال  و  تولید کننده  و سازنده  هستند    می‌گفت   ، به  اینکه  خودش  رو   یک  فرد  با  عنوان     'جهان وطن '‌‌ معرفی می‌کرد  و اگر  کسی  در ژاپن  حین  انجام  کار و سر شغل خودش  دچار  مرگ  طبیعی  بشه   شهید  محسوب  میشه  و خیلی   ارزشمند  و سعادتمند  بوده  که اون طریق فوت کرده.   و در عین حال  این  هم اتاقی  ژاپنی  دارای  پارادوکس  و تضاد هایی  بین  ادعا و رفتارش  بود  ،  مثلا   اینکه  تعلق به یک تکه از کره ی زمین  و داشتن  تعصبات ملی میهنی  رو  یک  نوع  افراط  میدونست،  ولی در عین حال  خودش  داشت  از  کشور خودش  تعریف و تمجید می‌کرد،   و تعصب  بخرج  می‌داد    اما  مدعی  بود  یک  فرد  با   ملیت  ژاپنی  نمیدونه  خودشو،   بلکه  تمام  زمین  رو  وطن خودش  محسوب  می‌کنه   و اصطلاحا    ، جهان وطن،   هست  ،  اما  ریشه های  فرهنگي  خودش  رو  از  فرهنگ  ژاپن  وامداره .     و  من  هم  هربار  چیزی  می‌گفتم  به  لحن  طنز  که  از بس  می‌خندید  که  زنگ  آلارم‌ هشدار  ضربان قلبش  بصدا  در می اومد  و به  سرفه  می افتاد ،   به اینکه  اون  از  فضا پیمای  جدید  حرف  می‌زد  که  ناسا  با  طرح و پیشنهاد و بودجه اختصاصی  سازمان  هوا فضای ژاپن  درست  کرده  و  امارات  یک  صندلی  رو  پیشاپیش  به مدت  چهار سال  در اون فضا پیما  اجاره  کرده  تا همیشه  یک دانشمند  از امارات درون  اون  جا  داشته  باشه ،  و خب من هم  متقابلا  از  دست آورد های  غرور  آفرین خودمون  براش  می‌گفتم ،  مثلا  اینکه  ما  در ایران  هم  به سطح بالاتر  از  اونها  دست پیدا کردیم  و  مثلا  یه  میمون  رو  فرستادیم  با موشک  سمت فضا  و  موشک  گم شد ، و یه میمون از همون نژاد   رو  آوردیم  جلوی  دوربین  و گفتیم  میمون  موفق شده  از  جو  عبور کنه  و مجدد  سمت  زمین  برگرده  و با موفقیت  فرود  بیاد .      ولی  فقط هرگز مشخص نشد   اگر  میمون  نر   فرستادیم  سمت  اتمسفر   پس چرا  میمون  ماده  فرود  اومده  زمین .    به اینکه  تازگیا  هم  موشک های  نقطه زن  و پهپاد های  انتحاری    بی نظیری  تولید  کردیم   و  به  دوستان و متحدان خودمون  دادیم  در  محور مقاومت  .   به اینکه  ما  پس از  افتخارات  ادبی فراوان  و یا شاهکارهایی مانند  شاهنامه  فردوسی  و  داشتن نوابغی مانند   سعدی ، مولانا رومی ،  خیام ،  حافظ شیرازی ، و  دانشمندانی  مانند  ابوریحان بیرونی  ، ابوعلی  سینا،  ذکریا رازی ،  در  این  عصر  موفق شدیم  اعجوبه ای  رو  در قسمت   غیر  ادبی   به جهان معرفی کنیم و کاملا  بی ادبی  در اومده  .  اما خب خلاصه  هرچی باشه  حاصل  دست پخت  ما  ملت  غیور  و همیشه در صحنه  خست .  این  پدیده   به نام    تتلو  .     ترکیبی از  هر آنچه   تصور کنید   انگار  ماست ها  رو  ریختن  توی قیمه ها  و بعد  با آش شعله قلمکار   هم  زدند   حتی  به نوعی دفتر  نقاشی  متحرک  هست ، اینکه  اول  خوب  بود  ، ولی  از بس  ازش  حمایت کردیم  و از سر ناو جنگی  به زندان  رهنمود ساختیم  که سرآخر    عصیان زده و  فروپاشی شده  رهاش کردیم به امان  خدا .    و  پشت سرش  جوک میگیم  و اون هم هربار  یه  رکورد  گینز  جدید  ثبت می‌کنه.   به اینکه  ما  حتی  سطح پیشرفت تمدن رو  به  فراتر از مرز های  تصورش  گسترش دادیم ،  با شناسنامه  توی صف  می ایستیم  و  یک به یک  نوبت رو رعایت  و از  مرغ فروشی  مرغ  میخریم  ، یکی یک دونه .  تا به همه برسه.   به اینکه  با کد ملی  میریم  نان میخریم .    به  اینکه  به قید قرعه  انتخاب میکنیم  تا همگی  از اون کالا  بخریم و انبار کنیم   مثلا یه وقتی پوشک بچه ،  یه وقتی  ماکارونی، یه وقتی  روغن ، یه وقتی  مرغ    و اینکه  توی  محله ی ما  وضع  بهتره،  و قبل از خروج    شاهد  بودم  سرقت مسلحانه ای شد  ولی در اوج  ناباوری    کسی  به  طلافروشی  دستبرد  نزد   بلکه  از قصابی  سرقت  کردن  و  یک کیلو  گوشت  دزدیدن.    البته  حکم سرقت مسلحانه   اعدامه .  ولی  حکم سرقت های  قانونی  و   شیک  و  بدهکاری های کلان  و اختلاص   چند وقت زندان ‌   .  به اینکه   ما   کلی  شهید  داریم .   و شهید  دادیم  ،  و  هنوز افرادی هستن که  میگن  اگر  از شهدا  بگیم و بنویسیم   اوضاع  خوب میشه  و انقلاب   را  سهمیه  ارثیه  پدر   می‌دانند     و   اینکه  آبنمای  موزیکال  بزرگ  کشور  در  پارک مقابل خانه ام قرار داشت  ولی  چون  خیلی  زیبا   و شاد بود  و  خیلی  مردم  را  شاد می‌کرد  سریع  دو  پلاک  آوردیم  و به نام  شهدای  گمنام   در همان پارک  به خاک سپردیم  و  گفتیم   آبنمای  موزیکال و  زیبای  پارک  تعطیل .   به احترام  شهدا .    و از آن به بعد  چقدر  اوضاع  خوب  شد ‌  .  چون  کسی دیگر  دلش  شاد  نشد ،   کسی  نخندید  ،  جوانان محله  که از افتتاح آبنما  و  هجوم  مهمانان  و بازدید کنندگان   هرکدام  یک  کسب و کاری  کنار  پارک  راه  انداخته  بودند  مجدد  به  زیر  درختان  کاج بلند  بازگشتند   و  چند نفری  یک نخ  سیگار  را  سه کام حبس  از سمت چپ بین خودشان  چرخاندن  .  و بیچاره  جوجه کلاغ صد ساله ی شهر  که نشسته بر تاج کاج بلند    ، دود خور  و  نعشه از  بوخور‌ات  هشیش‌ و بنگ  و شیشه ،  بی دلیل  سمت  آبنما  قار قار  فحاشی  می‌کرد.     
به اینکه  مشت مهدی  باغبان  درون  پارک محتشم ، یک به یک  تابلو های   قدیمی  را  تغییر داده  و بجای  جمله ی ؛    لطفا گل نچینید‌       نوشته    لطفا‌  گل  نکشید .  
  
البته  ان  فرد ژاپنی  حتی  یک  کلام  هم  متوجه ی  حرفهایم  نمیشد  چون  والا   از خدا که پنهون‌  نیست   از  شما  چه  پنهون     چون فرانسوی ام   در حد  صفر  بود  و  انگلیسی هم  که.....   حالا  بدک نیست  ولی ....   در کل  چون میدونستم  اگر فارسی هم حرف بزنم  یارو  هیچی  نمی‌فهمه،  پس   ترجیحا    تصمیم گرفته بودم تا  گیلکی  براش  حرف  بزنم .  و خب  اون  طفلک  فقط  بخاطر  خنده های  فرد  همراهه  من   بودش که  به خنده  می افتاد  .        آخرشم  نفهمیدم  چرا  سرش  رو  پوشوندن  و  با  خودشون  بردن .    حتی خداحافظی  هم  نکرد .    دستگاهش  ساعات پایانی  قاطی  کرده  بود  و بوق  یکسره  می‌زد    ولی  چون  دقیق همون روزها  پاریس شلوغ شده بود و تظاهرات ضد سرمایه داری  و یک فرد  تظاهرات کننده  رو که از ناحیه  چشم  شدیدا  به این مرکز درمانی  آورده  بودند    تمام  خبرنگارها  داخل مجتمع  چندین طبقه ای و فولادی  مرکز درمانی  بودن  و  از بس  دستگاه  بوق  زد  که    آخرش    دیگه  فکر کنم  سوخت ،  چون  خط  صاف  رو  نشون  میداد  دستگاه      و  هرچی  صداش  کردم   تا  یکم  برام  از    خاطرات  سونامی  بگه  و یا اینکه  چرا  عملیات  انتحاری میکردن با هواپیما  سمت  ناو های  آمریکایی  شیرجه  میرفتن    توضیح  بده    و خودمم در عوض  بهش  بگم  که  ما  شهیدامون زنده  هستن .  و در اصل  ما  مرده  هستیم .  و اینکه  من  رو بخاطر  سه تا پرسش ساده  بخاطر موارد عقیدتی  از  تدریس در محیط دانشکده  منع  کردن  ولی  اون سه تا پرسش  واقعا  توسط  دانشجویان تربیت معلم دانشکده پردیس امام علی ع  طرح شده بود و چون من پاسخی نداشتم بهشون  بدم  رفتم از  متخصص همون حوزه  پرسش  ها رو  مطرح  کردم  و  بماند که  سه تا سوال ساده  بود  .  خیلی  بچگانه  ، خیلی  ابتدایی .  ولی  خب  نفهمیدم  چرا  استاد  همکار  اونجوری  از صحنه  متواری شد و سمت  حراست  دوید .  
     خلاصه...‌‌

برق  یکهو  وصل  شد  و  دیدم   ژانا   سر جاش  نیست .   خب  من واسه کی  داشتم حرف  میزدم پس ،      ژانا  ..... ژانا....‌ 

صداش  می اومد   ، دقیق  هم  از  همون نقطه ی قبلی و گوشه ی سالن  ، سمت  مبل .  ولی  خودش  نبود ‌  .   بسم الله..... 

   تو کجایی ، پس چرا  تصویرت  نیست ؟...   صدا  هست  ، ولی  تصویر  ندارم .  
بعد  دیدم  داره پشت  مبل   یک دستی  تمرین  شنا  می‌کنه  .  
  ژانا   میگه :   
   راستی آخر هفته  یکی از دوستام داره شام میاد اینجا  با هم بازی تیم فلان با بسار   رو  تماشا کنیم .  

خب ، به من چه .  بیاد .     لابد  من باز  باید  نیام خونه ی خودم  تا  اون  بره  ....     پس خدا کنه  بازی  توی  سه ست  پیاپی  تمام بشه    به پنج ست  برسه    خیلی روی  اعصابه ‌  . اوکی .    مشغول  باش ،  باقی  تمرین خودت رو انجام بده .  


خدا  عقل  بده .   با  ورزشکار  همخونه  شدن  این  بدبختی  ها  هم  داره .    یا  داره  از  چارچوبه ی درب  بارفیکس  میره  ،  یا  پای خودش  رو  گیر  داده زیر  مبل راحتی،  و داره  تمرین کار شکم  می‌کنه  ،  یا  داره  لیگ روسیه  بانوان  والیبال  نگاه  میکنه.          خب  اعتراضی  نیست ‌ . اصلا به من چه .  
کمی  به  اینکه  چرا    اسم "ولادیمیر پوتین "   رو   اونها   یعنی  روس‌ها   به شکل    ویلدیم‌ر  بوژِن‌     تلفظ  می‌کنند   فکر کردم .  خب  چرا  پوتین  رو  بوژِن   تلفظ می‌کنند  ، اینم به من چهَ...   بهتره برم بگیرم بخوابم ....
پانویس ¹
 (هایپیتال‌ فکر کنم همون هاسپیتال باشه به فرانسوی) 

  ظاهرا  اداره  برق  دستش  خورده  بود  و اشتباهی  برق  وصل  شده  بود   ، چون  مجدد  برق  رفت . 
 خب  کورمال کورمال  هرکی  به  اتاق  خودش  رفت .  
چند ساعتی بعد ، 
همه چیز  عادی  بود   میدونستم که برق  اومده .  ، چون  به محض  آمدن  برق ،  صدای  آسانسور  شنیده  می‌شود  که  رفرش‌  و  بالا  میاد .     

انتهای  کتاب رسیده بودم  ،  کم کم چشمانم سنگین  شد و خواب  رفتم ،   و  کابوسی  یی سر و ته  میدیدم   گویی  تب  داشته  باشم،    
آگاه بودم  که  دارم  خواب  میبینم  ولی  سخت بود که جدی  نگیرمش‌  ،    کوچه  بود و من  بودم   خودروی  ژانا  ،  خواستم حرکت کنم  که  کسی  زد  به شیشه،     نگاه کردم  ولی  کسی  نبود ،   صدای  میو میو  گربه کوچولوی  کوچه  مون  رو شنیدم  ،  همونی  که  ژانا  بهش  غذا  میده    ،  نگاه کردم بهش     که  یهو  قد  کشید  و روی  دو پای  خودش  ایستاد ،   مونده بودم  فرار  کنم  یا  قش !...     خلاصه  بین این  دو گزینه  دو دل  بودم  و از  وحشت  زیاد     کم مونده  بود  که  قالب‌ تهی  کنم ،  و پس  بیفتم  ولی  یادم  اومد  که  اینا  همه  خوابه  ،  نباید  بترسم ،    گربه  با یه صدای  ملوس  و  لحن  کودکانه  گفت : 
 "    من بودم  زدم  به شیشه ماشینتون   .   خودش  نیست ؟   این دختر بلنده  رو  میگم .     بهش بگو تکلیف منو روشن کنه  .  مسخره اش که نیستم . .    مگه الکیه ....  روزها  نازم بده ، شبا ولم کنه توی کوچه میون این همه هاپو .    به قول شاعر ؛  ما هم داریم یه یار سفری . .پیشنهاداتی داشتم  از یه خانم دکتر . تا حیوون خونگی اش بشم ، ولی چون  هاپو هم داشت،  آبمون‌ توی یه جوی نرفت ، گفتم یا جای منه اینجایه‌  یا این هاپو پدرسگ .     حالا میشه این  درب  رو  باز  کنی    لااقل امشب رو توی پارکینگ شما روی  پادری‌  بخوابم ، بعد فردا یه فکر میکنم  ، نهایتش هم میرم خودمو  تحویل  هاپو میدم،  میگم  بیا منو بخور "طنز نویسی
 
از  وحشت  داد  زدم  و  از خواب  پریدم ،    این دیگه  چه  کوفتی  بود  دیدم .    دقایقی گذشت  و  آشفته بودم  به نظرم   همه چیز   کلافه کننده   بود ،    همه چیز  روی  اعصابم  رژه  می‌رفت،  صدای  قطرات  چیک  چیک  چیک  ،  چکه ی  شیر  آب ،    صدای  درب پارکینگ  که محکم بسته  میشه،  . 
  از درز  درب  چوبی  اتاقش  می‌شه  تابش  نور  روشنایی  را  دید.  معمولا  چنین ساعاتی  بیدار  می‌شود  و  رو به  ضلع سوم  اتاقش   و  مجسمه ی مریم  باکره  و  صلیب  مسیح  روی دیوار   دعا  می‌کنه.   
ناگهان  به  اینکه  مرد همسایه طبقه  دوم  پشت سر  ژانا   حرف  زده  ،  فکر  کردم،   دلم میخواد  حالش  رو  بگیرم  ،  ولی  خب   فعلا  کاسه ی صبرم  پر  نشده . 

   خلاصه  به مرور  کمی سکوت  به  روزگارم  برگشت  و  عزم خودم رو جزم کردم تا  بلکه دوباره  خوابم ببره،   ولی هرچه چشم بستم  دلم خواب   نرفت،  شده بودم اسیر فکر و خیال.      داشتم به اینکه  چرا  عبادت کردن  اهل  مسیحیت  ارتودوکس یا پروتستان   اینقدر  طولانی  هست  فکر  می‌کردم   و  به آزادی عمل اونها  در  روش  عبادت،   به اینکه  حرفهای  دل  خودشون  رو  با  خدای  خودشون  می‌زنند  ،  و نه این‌که  به  زبان دیگری باشه  .  مثلا مانند  ما  که به‌ عربی  نماز  می‌خوانیم،    بعد به این‌که  یک  ورزشکار  سطح حرفه ای  حق  نداره  ساعت  دو شب  بیدار  باشه   فکر  کردم ،  خب  واقعا  نوبره ،   چه لزومی  داره که  شب  عبادت  کنه،  خب  مگه  روز  چه ایرادی  داره ‌  . البته  مطمئن  نبودم  پشت  درب اتاق اون  چه خبره،   شاید  خواب  باشه ، یا داره   مدیتیشن میکنه،   به هر حال  خواب نیست،  چون  عطر  موم شمع  احساس میشه،  یا  داره  یوگا و  تمرکز و مدیتیشن می‌کنه  یا  عبادت .  خب  اصلا  هرچی،  به من چه ربطی داره ‌  .   
خمیازه ای  کشیدم  و 
یواش یواش  آرامش  به روزگارم  برگشت  و  به سر مرز  خواب و بیداری  رسیده  بودم  و شاید کمی هم  بیشتر،    ینی  احتمالا   چند  قدمی  وارد سرزمین  خواب و رویا  شده بودم   تا اینکه  ناگهان ....‌‌

       صدای زنگ آیفون  نیمه شب  بشکلی  آزار دهنده و مکرر  سکوت خانه  را  جر  داد  
  .     سراسیمه  به  عالم هوشیاری  پل  زدم،   چراغ اتاق  ژانا  روشنه  هنوز ‌ .     صدای  آیفون  قطع شده و سکوت  آمده،  کمی  گیج و  گنگ  هستم،  آیا  خواب  دیدم  که  زنگ  خانه بصدا   در آمده  .....   نمی‌دانم،    
  نور  صفحه  تصویر آیفون  روشنه.   پس بی شک وافعا  کسی  زنگ  واحد  ما  را  زده،   همزمان با خروج من از اتاق  و رفتن سوی آیفون    ژانا  نیز  از اتاقش خارج می‌شود  ،   با  لهجه ی روسی و خاص خود  می‌پرسد:           دوز وانی یو   ؟    
  من نیز بی آنکه توجه کنم او روسی حرف  زده   طبق معمول  دچار    پیش داوری شدم  و  به تصور آنکه  او   گفته  است      ؛  دزد است، وا نکنی ها.     پاسخ دادم :   مگه  دزد  زنگ آیفون رو میزنه  واسه  ورود !...‌  چه حرفایی میزنیاااا دختر ‌   . .
مثل همیشه  از  اصل ماجرا  غافل  و شروع  به  توضیح و توجیه  نمودیم   او  می‌گفت؛   
   شاخروژ (شهروز)   من گفتم  که   دوز وانی یو ؟   چه ربطی داشت به  جوابی که دادی .   دوز وانی یو ،  یعنی   چه  کسی میتونه  باشه .    
کمی  سرم  را  خاراندم‌  و  الکی  تظاهر  کردم  که     خودم  متوجه  شده  بودم .   

ولی درون تصویر  مات  صفحه  نمایشگر  آیفون  که  کسی  دیده  نمی‌شود،   فقط  یک گربه ی سیاه  درون  کوچه  نشسته .  و  به آیفون  خیره  مانده .   
  ژانا  میگوید :     یا  بس فاکونیو‌‌   .... 
خب  با  کله ی  پوک  خودم  سریع  تجزیه تحلیل  کردم  که  لابد  گفته   ؛      f*ck‌    new   
خب  والا این ترجمه اش  به فارسی  همچین چیز  جذابی  نمیشه ،  و بی ربط  با شرایط  موجوده .   لابد  باز  دچار  کج فهمی  شدم .   نگاهی  بهش  می اندازم ،    خیلی  مضطرب  هستش ،  کمی  مردد  و  دو دل  خطاب بهش  گفتم :
       میشه  یکبار دیگه  بگی   چی گفتی  ؟..‌ 

Кто звонил? я обеспокоен   او نیز  تکرار کرد 

        خب آخه  اینو  یکبار که  گفتی  ،  فارسی  اش  رو  بگو   . 
  او  با  بی حوصلگی  می‌گوید  :       یانی‌  (ینی)   .. من مضطرب هستم .   دلنگرانم ،  بی قرارم .    
  سپس  ادامه  داد  ؛    واقعا  از  ظاهرم  معلوم  نیستش ؟..‌ 
  
 طبق  همیشه   بی تفاوت  به اصل ماجرا  و   بی اعتنا  به اینکه  الان  جریان  چیز  دیگری  هست    شروع  به    گفتگو  کردیم   و خواستم  براش  شرح  بدم  که  برخی  کلمات  روسی  وقتی  تلفظ  میشه  و  به گوش آدم میرسه    یه جورایی شبیه  به برخی از کلمات  خاص  انگلیسی  هست ‌  و خب  طبیعتا  می‌بایست  پرسش  می‌کردم   تا سو تعبیر  نشه   ، آخه     فاکه‌ نیو         رو  کجای  دلم  بزارم  من .    بد  کاری کردم  ازت توضیح خواستم تا  جلو  سو تفاهم رو بگیرم ‌  !....   اگه  بد کاری  کردم  بگو  بد  کاری  کردم .   بعدش  تو  این وقت  نصف شب   چرا  روسری  ات رو  اینجوری  محکم  گره  زدی  زیر  گلوت ،  و تقریبا  کبود  شدی  از بس  محکم  بستی،  بعد  شلوارک  تیم والیبال  پوشیدی   جلوی من  داری  باهام  بحث میکنی ؟...   
ژانا می‌گوید  :   я поклонялся    یا که پاروکیانسه‌         (داشتم  عبادت می‌کردم،  خب ) 
  با  آنکه  نفهمیدم  چه  گفته  ولی  زیر لب  زمزمه  کردم    : 
   هرچی گفتی  خودتی .   
خب  کار از محکم کاری  عیب نمیکنه .   شاید  فحش  داده باشه،  بد نیست  همیشه  احتیاط  رو  رعایت کنیم  از قدیم گفتن  احتیاط شرط  عقله .   

مجدد صدای  آیفون  و  فشردن  پیوسته ی  زنگ  خانه    ، جو را  سنگین  و  سطح  آدرنالین  را  به سقف رساند ،       ژانا با لحن  درمانده  و  صدای لرزان  می‌گوید :  
   Мы умрем    میوم‌ ریوم. (ما میمیریم) 
   وااا؟؟    یعنی  چی  که  میو  میو  میکنی  ،  مگه  خول  شدی ؟..‌     
عجیب است  چرا تصویر نمایشگر  آیفون  نویز  داره  و  انگار  پارازیت  افتاده  باشه    همش  پر پر  میزنه .  
جفتمان  خیره  ماندیم  به  تصویر  و چند بار  شاسی خاموش روشن  را  زدم و تصویر یکهو و ناغافل  واضح  شد ،   از صحنه ای که  می‌دیدیم      فکمان‌  افتاد   و  چشمان  گرد  و  تپش قلب  بالا    ، این  محال  ممکن  است .   این  همان  گربه ای ست  که  ژانای  دل نازک  و مهربان  سر شبی  برایش  سوسیس  برده  بود .    ولی  او  صورتش  در  مقابل  لنز  آیفون  بطوری  ثابت مانده  که  گویی  یک و نیم متر  قد  داشته  باشد ، زیرا  مانند  عکس  3×4      وسط در وسط  کادر  بی حرکت  مانده،    انگار  قرار  است  از  او  برای  پاسپورت  عکس  بگیرند  ، جدی  و اخمو  است ‌ ‌ . ولی  مگر  فیلم  تخیلی  و یا  کارتون  کودکان  است  که  گربه  بتواند  زنگ  آیفون  خانه مان  را  بفشارد  و این چنین  جلوی  لنز  آیفون  بی حرکت  بماند .  
خب  کم مانده  بود  شلوارکم را  خیس  کنم ،  می خواستم  ان لحظه  چیزی  بگویم   ولی  زبانم  بند  آمده  بود ،    گویی  لوکنت  از پشت  دهه ها  تقویم و یادگاری از دوران  کودکانه هایم  مجدد  بازگشته  بود  و  من دچارش  شده  بودم ،  با  لوکنت  می‌گویم  :      
  ص  ص  ص  ص  صد  ب ب بار گفتم ب ب به بهش غذا  نده ،  پر رو  میشه.   خب  گمانم  با ت ت ت تو  کار  داره . من رفتم ب بخوابم . .
ژانا  جلویم  را گرفت  و  گفت؛   مسخره بازی رو کنار بزار ‌.  اینجا  چه خبره.    
     خب  به من چه،  گربه رفیق خودته،    چرا از من میپرسی،    گفته بودی  که آخر هفته  یکی از رفیق های همبازی تیم  رو واسه شام دعوت کردی    ، ولی آلان  که  یک شنبه ست ،  منظورت  همین  بود ؟.‌‌  .. خخخخ 
ژانا  کلافه  و  پریشان  حال گفت:       مسخره بازی نکن . مگه ننیدینی‌ (نمیبینی) که ترسیدم .  یا بص‌ فاکون ایو‌    (خیلی بی قرارم ‌) 
دلم برایش سوخت  و گوشی را  برداشتم  و قبل از آنکه  چیزی  بگویم  ،  صدای  همسایه های  دیگر  را شنیدم  که  می‌گفتند؛   پیشته‌   برو پایین،  نصف شبی بی خوابمون کردی ‌  .   
دیگری  می‌گفت:   همش  تقصیره  این  دختر  روسی درازه ست ، 
صدای  خانم  نخجیرانی  که  گیس سفید و بزرگ  ساختمان است  نیز  شنیده می‌شد که می‌گفت؛    الهی،  اون طفل معصوم چه تقصیری  داره .  چرا هرچی میشه  میندازی  گردن  اونا . خوبه حالا  اونا  مالک  هستن،  و  شما اینجا  مستاجر و مهمان .... .

ژانا  اصرار و  تکرار :    چی  میگه ؟ به چی گوش ایستادی ؟.‌.  
.
هیچی  ظاهرا  زنگ  همه  رو  زده  ،  و  همسایه ها  دارن  نصف شبی  از  وقار و نجابت  و  حس  حيوان دوستی ات  قدر دانی  می‌کنند ‌  ‌  .   

ناچار   درب  سالن را  باز کردم  و   از  پلکان  رفتم  تا  لااقل  آسانسور   موجب  بیرون آمدن  همسایه های  دیگر   نشود ،  چون  قانون آن است که از دو شب به بعد  استفاده از  آسانسور  ممنوع  است  ‌      . رسیدم  پایین  و   درب  را  باز  کردم  ،    طنز نویسی     دیدم  تکه ای  بزرگ  از  ژامبون های  سر شبی  که  ژانا  آورده  بود به  گربه  بدهد   روی  سکوی  کوتاه آیفون  جامانده  و  رفته  زیر  قاب تلق آیفون و    گربه سیاهه کوچه  نیز  آمده  روی  سکوی  آیفون  نشسته  و   با هر  تکان  چند زنگ و شاسی آیفون  را  می‌فشارد،   و او تلاش دارد که  سوسیس را  از  زیر  تلق  بیرون  بیاورد   .  خلاصه    کمکش  کردم  و  او نیز   پایین  رفت .  

بالا آمدم   و  حین  عبور از طبقه ی دوم  ،  همسایه  بد اخلاق مان  که  خانمش  پشت  سر  ژانا  حرف  زده  بود   درب  را  باز  کرد  و پرسید  ؛    چی بود آقا، ما رو بی خواب و آرام کرد ، چرا غذا میدید به گربه های کوچه ....
  ایستادم حرفش  تمام  شود  ،  و   سپس  با کمی  خیره ماندن  به  او  و شکم  بزرگش  و عرق گیر  سوراخش ،  با  لحن خاصی  گفتم :    علیک سلام .   شما خوبی، شب شما بخیر .  نخیر ربطی به  غذا  دادن  نداشت،   بلکه  گربه پرسید    میزان  گناه در غیبت کردن پشت  همسایه ی  دیگر   بیشتر  است  یا  گناه   غذا  دادن  به   او .    و خب من هم  جواب  دادم  که  حدیث داریم  غیب  ۹  برابر  بیشتر  از    زنای  محصنه    گناه  داره .  
 همین .  شب شما  خوش . 

بالا آمدم.   و    ژانا  که  به  راه پله  آمده  بود و از بالا  گوش  ایستاده  بود  و چیزهایی را کمو بیش  شنیده  بود    پرسید ؛     
   شاخروژ (شهروز)   چرا   گفتی    فامیلی  من   محسنی  هست .   مگه  من  ایرانی ام که فامیلی ام  محسنی  باشد،   بعدش  هم  چه دلیلی  دارد  آقای  بد اخلاق  طبقه دوم  نام  فامیلی  مرا  بپرسد ؟.‌‌  ‌.‌ 

مانده  بودم  که    آیا  باید   برایش  شرح  دهم        زنا    با    اسم او   یعنی   ژانا     بی ربط  است  .   و زنای‌ محصنه    یک  چیز  دیگر است که  کاملا  بی ارتباط  با  ماجراست .     و  در همین  افکار  بودم  که  او  پرسش   جدیدی طرح  کرد و پرسید :   
   حدیث   کیه حالا ؟...   چرا  گفتی  که  حدیث  داریم.      منظورت  دیس  بود ؟  اونایی که  استکان  داخلش میزارن؟   حالا این وقت شب  دیس  می‌خواست  چیکار ؟... 

من  ماندم  و  دهانی  باز  از  شدت    پیچیدگی   پرسش های  بی ربطی  که  او  تصور  میکرد   ربط  دارد ‌  .  دقیق  مانند خودم  که  او هرچه  به  روسی  می‌گوید   را  اشتباه    تعبیر  میکنم .   خب    بهتر است  بروم  بخوابم.    
  به  او با لحن صبورانه ای  گفتم ؛       ظاهرا   مریم و اسی مسی‌ ½   چشم انتظارن ، بهتره بره  باقی  دعا هاش  رو  بخونه    .  

شب خوش.  


                                       پایان .  



(½عیسی مسیح)    

نظرات (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی